اضطراب دانشجویان پرستاری به هنگام رویارویی با بیماران مبتلا به اختلالات روانی

زمینه و هدف: پرستاران و دانشجویان پرستاری در مراقبت از بیماران روانی، یا انگیزه کافی برای مراقبت از این بیماران ندارند یا به علت باورهای های منفی و اضطراب، از برخی جنبه های مراقبتی این بیماران غفلت می کنند لذا ما در این مطالعه به بررسی میزان اضطراب دانشجویان پرستاری در برخورد با بیماران روانی و عوامل موثر بر آن پرداخته ایم. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 64 نفر از دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال 1388 به صورت نمونه گیری آسان وارد مطالعه شدند. پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و مقیاس اضطراب بین فردی در برخورد با بیماران روانی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها با شاخصهای آمار توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون من ویتنی و کروسکال والیس در محیط نرم افزاری spss 16 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن دانشجویان 5/1±43/20 بود و 8/56 درصد از دانشجویان دختر بودند. سطح اضطراب دانشجویان در 9/17 درصد از دانشجویان، شدید و در 1/48 درصد، متوسط بود(05/ 0p<). اضطراب دختران بیش از پسران بود و این اختلاف از نظر آماری معنادار بود. دانشجویان دارای تجربه بالینی در بخشهای روانپزشکی اضطراب کمتری داشتند(05/ 0p<). نتیجه گیری: اضطراب دانشجویان در برخورد با بیماران روانی قابل توجه است و باید با اقدامات برنامه ریزی شده، مانند ملاقات های زود هنگام دانشجویان با بیماران روانی و دریافت آموزشهای اختصاصی میزان اضطراب آنها را کاهش داد